SKOLASTİK

Bırak, sende kalsın toprağım, fidan ve buğdayım,

Yeter ki ilişmesin bebeğime, leş kokulu ağızın.

Ağacımın köklerini koparıp sürdünüz yurdundan,

Nehirlerimi aldınız, bir helke su da kara kuyudan.

Gökyüzü mavi değil, bulut beyaz, yağmur saf değil,

Semaya doğru kalkan başlara bir bir emir verdiniz, eğil.

Gençlerin gözlerini ışıklarla bağladınız,

Anneleri yalnız ve çaresiz derin sulara saldınız.

Yaşlılar için bekleme salonu açtınız,

Babalara özel, zaman öldürme makinaları yaptınız.

Ne bağ kaldı ne bahçe, ne tohum ne tane,

Kalan bir tek, göğsüme değen, taze bebe.

Bırak, sende kalsın toprağım, fidan ve buğdayım,

Yeter ki ilişmesin bebeğime, leş kokulu ağızın.